Tom Harpur geeft aan dat de bron van het christendom in Egypte ligt. Hij is de enige niet! Ook theologen die menen dat er een historische Jezus is geweest, zien hoe de voorgeschiedenis van het christendom zich in Egypte afspeelt. Ik vind de argumenten daarvoor zeer overtuigend. Neem alleen al de bekende afbeeldingen van Iris met haar zoon Horus. Die lijken als twee druppels water op die van de Madonna met Jezus. Dieperink daarentegen weet wel beter. Tegen de opvatting van Harpur in haalt zij de metgezel van Jezus, Petrus, aan, die in zijn tweede brief schrijft dat hij het allemaal met eigen ogen heeft gezien. Tja in dat geval verschuift het plaatje natuurlijk enorm. Want als er een historische Jezus is geweest met zijn pakket aan wonderdaden, waar de genoemde Petrus getuige van was, dan ligt de bron van het christendom precies daar: bij Jezus in Israël. Uitermate overtuigend, die bewijsvoering van Dieperink! Petrus zelf heeft het gezegd, het staat in de bijbel. Inderdaad, als de rechterhand van Jezus spreekt, dan past het ons iedere argumentering te staken. Jammer voor Dieperink dat er maar weinig theologen zijn die de brieven van Petrus toeschrijven aan Petrus zelf. Diens pennenvruchten zijn van latere datum; ze zijn van na de eeuwwisseling. Onbekommerd zegt Dieperink: “Harpur heeft zelf een mythe verzonnen door te zeggen dat er geen historische Jezus is geweest.” Hieruit blijkt dat de dame niet begrijpt (of negeert) waar Harpur het over heeft als hij het evangelie als ‘mythe’ ziet. Tom Harpur heeft het niet over een mythe in de betekenis van leugen. Hij besteedt ruime aandacht aan wat een mythe inhoudt. Dat kan Dieperink niet zijn ontgaan. Als je dat weet en ermee omgaat zoals zij, dan roept dat de vraag op hoe integer je bent als je kritiek levert. Die vraag mag Dieperink zelf beantwoorden, ze weet van mijn blog. Haar eventuele reactie zal ik integraal plaatsen. Harpur citeert instemmend Campbell (de grootste autoriteit ooit, waar het gaat om het onderzoek naar mythen) als hij zegt dat de diepe waarheden over ons bestaan uitsluitend worden beschreven door middel van een verhaal (mythos) of ritueel drama. Iedere mythe bevat een tijdloze waarheid, ook al is wat er wordt beschreven nooit gebeurd. Zoals bijvoorbeeld Icarus die vleugels maakt en naar de zon vliegt. Hij stort neer. Dat is niet echt gebeurd, Icarus kan niet vliegen, alleen Jezus kan dat op Hemelvaartsdag, denkt Dieperink (vermoed ik). Hoewel niet echt gebeurd illustreert het de waarheid dat de mens die wil zijn als god, doodloopt. “De mythe is de meest waarachtige geschiedenis”, citeert Harpur. Van mij mag je het daarmee oneens zijn. Maar doe niet alsof Harpur het evangelie als een mythe = leugenverhaal ziet. En al helemaal niet als je weet dat hij in het begin van zijn boek stelt dat het geen aanval op het christendom is, maar “een poging tot de verwerkelijking van een rijker en spiritueler geloof dan ook ooit heb gekend.” Het evangelie is een mythe en juist om die reden veel waardevoller dan een historisch verslag.
Dieperink haalt, ter ondersteuning van haar versie, nog wat mensen aan die de bronnen van Harpur onderuit halen. Dat is voor mij moeilijk te controleren. Helaas voor haar is daarna het boek van Dr. Tjeu van den Berk verschenen. Een theoloog die ze niet kan wegzetten als onwetenschappelijk. Niet iemand die zich baseert op ondeugdelijke bronnen. Van den Berk toont duidelijk de Egyptische oorsprong van het christendom aan. Zijn boek ‘Het oude Egypte, bakermat van het jonge christendom’ gaat helemaal daarover. Ik vind het geen pakkende of spannende titel, maar voor hier en nu is deze nuttig: in één zin zegt hij alles. Het christendom is ontstaan in Egypte. En wel in de voor een belangrijk deel joodse stad Alexandrië.
Volgende week enkele voorbeelden waarin de parallellen tussen evangelie en mythen klip en klaar zijn.
De ongemakkelijke waarheid van het christendom 