Ik heb het vorige week gehad over die rakkers van de Bunnikzijde. Die hun kleine klokje en andere beperkingen overschreeuwen met geloof in Fc Utrecht. Hoe dwaas ze ook zijn, hun geloof deel ik. Dat is een beetje gek, geef ik toe, maar per definitie is geloof een beetje gek. Gelovigen zijn dat nog meer naarmate ze fanatiek zijn, naarmate ze, zeg maar, erin beginnen te geloven. Het ergste is nog als je in jezelf gaat geloven. Maakt u dat mee: open uw ogen om het sein te zien dat in zulke situaties rood kleurt! En keer om. Gelovigen die precies weten hoe het in elkaar zit met geloof (per definitie niet gehinded door theologische kennis) horen ook bij deze trieste groep. Ik ben blij dat ik daar geen deel van uitmaak (al kan ik mij maar niet losmaken van de uitspraak van, ik meen Schopenhauer: die luidt: “Tot de domme massa behoort er altijd één meer dan men denkt.”).
Ik ga niet wekelijks over de religie voetbal schrijven maar wel als het van belang is, juist vanwege de onderliggende overeenkomsten met geloof. Dus terug naar Utrecht! Naar de Galgenwaard voor de eerste thuiswedstrijd. Opnieuw een en al beleving. Sfeermakers genoeg in de organisatie, en op de Bunnikzijde, laat dan maar aan de Utrechters over. Tegenstander (In bijbel bekend via het Hebreeuwse woord ‘satan’) Cambuur. Een varkentje, bestemd om wel even gewassen te worden. Helaas werkten de Friezen niet mee. Met de kennis van nu hadden we het kunnen voorzien. Uit de lessen vaderlandse geschiedenis staat mij iets bij van Friezen, Franken en Saksen. Geen idee wat die hier deden, maar op een of andere manier hebben we de Franken en Saksen over de grens kunnen jagen, terug naar eigen land. Maar de Friezen? Die bleven hangen. Met een eigen taal en een afsluitdijk waar onafgebroken geld in wordt gepompt in plaats van water, het kan niet op (van mijn belastingcenten). En dan ook nog te Dokkum, Bonifatius vermoorden. Volk dus waarmee je op je hoede moet zijn. Ik zag de elf glimlachend het veld opkomen terwijl The eye of the tiger door de speakers knalde. Het leek wel of ze helemaal niet angstig in het oog van de tijger staarden! Dat zal ze leren, dacht ik nog – ik ben nu eenmaal een gelovige in de Galgenwaard. Zoals meestal met geloof het geval is, ik zat er helemaal naast. Het eindigde roemloos in de brilstand. Waarbij ik de aantekening maak dat de Friezen steeds beter werden en Fc Utrecht, gelijk een soort van communicerend vat wegzakte.
Na de wedstrijd kwamen de rellen vanzelf. Ik zei vorige week nog zo: Stuur de veldwachter erop af voor een strenge vermaning. Niet gedaan natuurlijk. Wat ook niet helpt is onze nieuwe trainer, Henk Fraser. Ik vrees dat zijn verblijf van korte duur zal zijn. Hij staat de pers geagiteerd te woord en maakt een verongelijkte indruk. Dan ga je het niet redden. Aan het spelersmateriaal ligt het niet. Met deze groep moet je net onder de top kunnen meedraaien. Laat het dus draaien, Henk Fraser! Je hebt genoeg kwaliteiten. Ontspan en breng humor in de groep. Dan komt het vanzelf goed en maken we op 23 april aanstaande in het hol van de leeuw gehakt van de blokkeerfriezen. In hun hoofdstad zal het oog van de tijger hen aanstaren, profeteer ik nu reeds. Markeer mijn woorden. In de aanloop daartoe gaan we nu al in noordelijke richting. Daar wacht aanstaande zondag Emmen, dat een soort van dierenpark is. Daar voelen we ons wild genoeg om hen van hun kunstgras weg te spelen. Daarna wordt dan het oog van de tijger gericht op Ajax. Onverslaanbaar! Maar in de Galgenwaard kan het spoken. Vooral als de Bunnikzijde opstaat. Dat gaan ze doen. Maar houd het netjes, jongemannen. Graag geen teksten over joden. Die krijgen er in de evangeliën, met name in Johannes en Mattheüs, al genoeg van langs.
De ongemakkelijke waarheid van het christendom 