Het gaat fysiek niet goed met me, ik moet er rekening mee houden dat mijn leven in een stroomversnelling komt. Jammer dat ik niet ouderwets kan geloven in hierna. Ik kan wél dankbaar terugkijken. In dat verband schreef ik een artikel. Leek mij wel wat voor het Nederlands Dagblad. Nu ik misschien ingehaald wordt door de tijd publiceer ik het alvast maar in mijn blog.
…
Ik zal geen theologische twist opwekken als ik opmerk dat de liefde kernpunt is van het christelijk geloof. De grondlegger van het christendom, de apostel Paulus, zegt het in 1 Korintiërs 13:13. Wie ben ik om het beter te weten? Niks mis mee dus: de liefde. Maar, zeg ik uit de grond van mijn hart: bloedsaai. U herkent het misschien wel. Vooral bij de midden-orthodoxen. Ik zeg dit met alle respect, echt waar, maar altijd weer die preken. Zondag na zondag, met de boodschap die altijd neerkomt op ‘Heb lief!’ Kunnen we wat doen aan die open deur? Hierover mijmerend in een heldere nacht, landde ik bij dankbaarheid. Wat, als we dat tot kernbegrip van het geloof zouden maken? Er kraaide geen haan. Dat stelde mij gerust. Mogelijk zou zelfs Paulus geen bezwaar hebben. Het, eveneens door hem gemunte begrip ‘genade’, woont immers niet ver van dankbaarheid vandaan.
Mijn vader, die de theologische diepgang had van een strijkijzer, hield het bij ‘Tel uw zegeningen’. Wat een cliché!, kan men verzuchten. Hetgeen ik in die tijd vaak deed. Maar wat een wijsheid niettemin, zeg ik nu. Wat een kracht gaat er uit van die klassieke term! Die zich, bovendien, over kerk – en geloofsgrenzen heen, seculier laat vertalen in ‘Leef positief!’ Ik zag een brug tussen traditioneel geloof en modern seculier bestaan. Wie had dat ooit kunnen denken? Die ligt er gewoon, boven de diepste diepten uit.
Dankbaarheid overbrugt gelovig en niet-gelovig, verbindt alle godsdiensten, smeedt links en rechts samen.
Dankbaarheid als levenshouding opent oneindige vergezichten. Beter toepasbaar dan de liefde als aanknopingspunt. Natuurlijk zijn beide niet concurrerend. Toch wil ik ze scherp tegenover elkaar houden. Anders zalven we de potentie van het ‘onderscheid maken’ weg. Voor een effectieve christelijke werking gaat dankbaarheid de liefde te boven. Weg met de liefde! dus.
De kans dat een concreet mens, als jij en ik, verwekt wordt is heel klein. Wie wiskundig weet waar Abraham de mosterd haalt, zal het kunnen berekenen. Het heeft te maken met mogelijke maxima aan eicellen van vruchtbaar voorgeslacht. Heel veel toeval dus. Heel veel reden om dankbaar voor te zijn, dankbaar voor het feit dat je geboren bent. Het leven is een geschenk dat erom vraagt om uitgepakt te worden. Dankbaarheid is de meest passende reactie richting God (goden, Allah, Boeddha, het Leven etc.).
Dit alles ging door mij heen in die heldere nacht. Nog vóór de opkomst van de zon maakte ik enkele notities. En, ondanks mijn weinige slaapuren, stond ik opgewekt op.
De ongemakkelijke waarheid van het christendom 